Η ιστορία του Πανσέ

 

Ένας βασιλιάς μπήκε κάποτε στον κήπο του και βρήκε τα δένδρα, τους θάμνους και τα λουλούδια να μαραίνονται και να παθαίνουν.

Η βελανιδιά είπε πως πέθαινε γιατί δεν μπορούσε να ψηλώσει όπως το πεύκο. Γυρνώντας προς το πεύκο το βρήκε να μαραίνεται, γιατί δεν μπορούσε να κάνει σταφύλια όπως το αμπέλι. Και το αμπέλι πέθαινε, γιατί δεν μπορούσε να ανθίσει όπως η τριανταφυλλιά.

Τότε βρήκε ένα λουλούδι, τον πανσέ, να είναι ανθισμένο και πιο φρέσκο παρά ποτέ. Όταν το ρώτησε πήρε την απάντηση: «Το πήρα σαν δεδομένο, πως όταν με φύτεψες ήθελες πανσέδες. Αν ήθελες βελανιδιά, αμπέλι ή τριανταφυλλιά, θα τα είχες φυτέψει. Έτσι σκέφθηκα, πως αφού δεν μπορώ να είμαι τίποτε άλλο από αυτό που είμαι, θα προσπαθήσω να είμαι ότι καλύτερο μπορώ.

Βρίσκεσαι εδώ, γιατί η ύπαρξή σε χρειάζεται όπως είσαι, αλλιώς θα ήταν εδώ κάποιος άλλος. Όπως είσαι, εκπληρώνεις κάτι πολύ απαραίτητο, κάτι θεμελιώδες.

Κοίταξε τον εαυτό σου. Μπορείς να είσαι μόνο ο εαυτός σου… δεν υπάρχει η δυνατότητα να είσαι κανένας άλλος. Μπορείς να χαίρεσαι για αυτό που είσαι και να ανθίσεις ή να το καταδικάσεις και να μαραζώσεις.