Η Ευρώπη είναι η δεύτερη μικρότερη ήπειρος . Μόνο η Ωκεανία έχει λιγότερη ξηρά. Η Ευρώπη εκτείνεται από το νησιωτικό έθνος της Ισλανδίας στα δυτικά έως τα Ουράλια Όρη της Ρωσίας στα ανατολικά. Το βορειότερο σημείο της Ευρώπης είναι το αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ της Νορβηγίας και φτάνει νότια μέχρι τα νησιά της Ελλάδας και της Μάλτας.

Η Ευρώπη μερικές φορές περιγράφεται ως χερσόνησος χερσονήσου. Η χερσόνησος είναι ένα κομμάτι γης που περιβάλλεται από νερό από τρεις πλευρές. Η Ευρώπη είναι μια χερσόνησος της ευρασιατικής υπερηπείρου και συνορεύει με τον Αρκτικό Ωκεανό στα βόρεια, τον Ατλαντικό Ωκεανό στα δυτικά και τη Μεσόγειο, τη Μαύρη και την Κασπία Θάλασσα στα νότια.

Οι κύριες χερσόνησοι της Ευρώπης είναι η Ιβηρική, η Ιταλική και η Βαλκανική, που βρίσκονται στη νότια Ευρώπη, και η Σκανδιναβία και η Γιουτλάνδη, που βρίσκονται στη βόρεια Ευρώπη. Η σύνδεση μεταξύ αυτών των χερσονήσου έχει κάνει την Ευρώπη κυρίαρχη οικονομική , κοινωνική και πολιτιστική δύναμη σε όλη την καταγεγραμμένη ιστορία. Η φυσική γεωγραφία , το περιβάλλον και οι πόροι της Ευρώπης και η ανθρωπογεωγραφία μπορούν να εξεταστούν χωριστά. Η Ευρώπη μπορεί να χωριστεί σε τέσσερις μεγάλες φυσικές περιοχές , που εκτείνονται από βορρά προς νότο: Δυτικά υψίπεδα, Βόρεια Ευρώπη , Κεντρικά υψίπεδα και Αλπικά Όρη. Δυτικά υψίπεδα Τα δυτικά υψίπεδα, γνωστά και ως βόρεια υψίπεδα, καμπυλώνουν τη δυτική άκρη της Ευρώπης και ορίζουν το φυσικό τοπίο της Σκανδιναβίας (Νορβηγία, Σουηδία και Δανία), Φινλανδία, Ισλανδία, Σκωτία, Ιρλανδία, περιοχή Βρετάνης της Γαλλίας, Ισπανία και Πορτογαλία. Τα δυτικά υψίπεδα ορίζονται από σκληρό, αρχαίο βράχο που διαμορφώθηκε από τους παγετώνες . Ο παγετώνας είναι η διαδικασία μετατροπής της γης από παγετώνες ή στρώματα πάγου . Καθώς οι παγετώνες υποχώρησαν από την περιοχή, άφησαν μια σειρά από ευδιάκριτα φυσικά χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένων άφθονων ελών , λιμνών και φιόρδ . Το φιόρδ είναι μια μακρόστενη είσοδος της θάλασσας που περιβάλλεται από ψηλούς, απόκρημνους βράχους . Πολλά από τα φιόρδ της Ευρώπης βρίσκονται στην Ισλανδία και τη Σκανδιναβία. Βορειοευρωπαϊκή πεδιάδα Η πεδιάδα της Βόρειας Ευρώπης εκτείνεται από το νότιο Ηνωμένο Βασίλειο ανατολικά μέχρι τη Ρωσία. Περιλαμβάνει τμήματα της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας, της Γερμανίας, της Δανίας, της Πολωνίας, των κρατών της Βαλτικής (Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία) και της Λευκορωσίας.

Το μεγαλύτερο μέρος της Μεγάλης Ευρωπαϊκής Πεδιάδας βρίσκεται κάτω από 152 μέτρα (500 πόδια) σε υψόμετρο. Είναι το σπίτι πολλών πλωτών ποταμών , όπως ο Ρήνος, ο Βέζερ, ο Έλβας, ο Όντερ και η Βιστούλα. Το κλίμα υποστηρίζει μια μεγάλη ποικιλία εποχιακών καλλιεργειών . Αυτά τα φυσικά χαρακτηριστικά επέτρεψαν την πρώιμη επικοινωνία , ταξίδια και αγροτική ανάπτυξη . Η βορειοευρωπαϊκή πεδιάδα παραμένει η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της Ευρώπης.

Κεντρικά Όρη
Τα Κεντρικά Όρη εκτείνονται ανατολικά-δυτικά σε όλη την Κεντρική Ευρώπη και περιλαμβάνουν τη δυτική Γαλλία και το Βέλγιο, τη νότια Γερμανία, την Τσεχία και τμήματα της βόρειας Ελβετίας και της Αυστρίας.

Τα Κεντρικά Όρη είναι χαμηλότερα σε υψόμετρο και λιγότερο τραχιά από την περιοχή των Άλπεων και είναι πυκνά δασώδη. Σημαντικά υψίπεδα σε αυτήν την περιοχή περιλαμβάνουν το Massif Central και τα Vosges στη Γαλλία, τις Αρδέννες του Βελγίου, το Μέλανα Δρυμό και το Taunus στη Γερμανία και το Ore και το Sudeten στην Τσεχία. Αυτή η περιοχή είναι αραιοκατοικημένη εκτός από τις κοιλάδες του Ρήνου, του Ρήνου, του Έλβα και του Δούναβη .

Alpine Mountains
Τα Alpine Mountains περιλαμβάνουν οροσειρές στις ιταλικές και βαλκανικές χερσονήσους, στη βόρεια Ισπανία και στη νότια Γαλλία. Η περιοχή περιλαμβάνει τα βουνά των Άλπεων, τα Πυρηναία, τα Απέννινα, τις Διναρικές Άλπεις, τα Βαλκάνια και τα Καρπάθια.

Υψηλά υψόμετρα, απόκρημνα οροπέδια και έδαφος με μεγάλη κλίση καθορίζουν την περιοχή. Η υψηλότερη κορυφή της Ευρώπης, το όρος Elbrus στα 5.642 μέτρα (18.510 πόδια), βρίσκεται στα βουνά του Καυκάσου της Ρωσίας. Η περιοχή των Άλπεων περιλαμβάνει επίσης ενεργά ηφαίστεια , όπως η Αίτνα και ο Βεζούβιος στην Ιταλία.

Χλωρίδα και πανίδα
Όπως και οι φυσικές περιοχές της, οι φυτικές και ζωικές κοινότητες της Ευρώπης ακολουθούν έναν γενικό προσανατολισμό Βορρά-Νότου. Η τούνδρα , που βρίσκεται στην Ισλανδία και τις βόρειες περιοχές της Σκανδιναβίας και της Ρωσίας, είναι μια άδενδρη περιοχή όπου αναπτύσσονται μικρά βρύα, λειχήνες και φτέρες. Τεράστια κοπάδια ταράνδων ( Rangifer tarandus ) τρέφονται με αυτά τα μικροσκοπικά φυτά.

Η τάιγκα , η οποία εκτείνεται σε όλη τη βόρεια Ευρώπη, ακριβώς νότια της τούνδρας, αποτελείται από δάση κωνοφόρων , με δέντρα όπως πεύκο, έλατο και έλατο. Οι άλκες ( Alces alces ), η αρκούδα και η άλκη ( Cervus canadensis ) είναι εγγενείς στην ευρωπαϊκή τάιγκα.

Ακριβώς νότια της τάιγκα υπάρχει ένα μείγμα από κωνοφόρα και φυλλοβόλα δέντρα, όπως οξιά, τέφρα, λεύκα και ιτιά. Αν και αυτή η περιοχή παραμένει βαριά δασική, τα δάση της ηπείρου μειώθηκαν δραστικά ως αποτέλεσμα της έντονης αστικοποίησης σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Το έντονο εμπόριο εισήγαγε πολλά είδη, τα οποία συχνά ξεπερνούσαν τα αυτοφυή φυτά. Τα δάση και τα λιβάδια της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης έχουν εξημερωθεί σχεδόν πλήρως , με κυρίαρχες τις καλλιέργειες και την κτηνοτροφία .

Τέλος, μικρά, ανθεκτικά στην ξηρασία φυτά συνορεύουν με τη Μεσόγειο Θάλασσα, το νότιο άκρο της Ευρώπης. Τα δέντρα αναπτύσσονται επίσης σε αυτή τη νοτιότερη περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της πεύκης Χαλεπίου ( Pinus halepensis ), του κυπαρισσιού και της βελανιδιάς ( Quercus suber ). Το μόνο πρωτεύον ιθαγενές στην Ευρώπη, ο μακάκος Barbary ( Macaca sylvanus ), κατοικεί σε αυτή τη λεκάνη της Μεσογείου. Μια μικρή ομάδα μακάκων Barbary ζει στο μικροσκοπικό νησί του Γιβραλτάρ, μεταξύ της Ισπανίας και της αφρικανικής χώρας του Μαρόκου.

Τα νερά που περιβάλλουν την Ευρώπη φιλοξενούν αρκετούς οργανισμούς, όπως ψάρια, φύκια , θαλάσσια θηλαστικά και καρκινοειδή . Το κρύο νερό που περιβάλλει τη βόρεια Βρετανία και τη Σκανδιναβία φιλοξενεί μοναδικά είδη κοραλλιών κρύου νερού . Όλα τα μεγάλα υδάτινα σώματα στην Ευρώπη αλιεύονται εδώ και αιώνες. Σε πολλά μέρη, συμπεριλαμβανομένης της Μεσογείου και της Βόρειας Θάλασσας, τα νερά έχουν υπεραλιευθεί . Περίπου το ένα τέταρτο των θαλάσσιων θηλαστικών απειλείται.

Σήμερα, περίπου το 15 τοις εκατό των ζωικών ειδών της Ευρώπης απειλούνται ή κινδυνεύουν , κυρίως από την απώλεια οικοτόπων , τη ρύπανση , την υπερεκμετάλλευση και τον ανταγωνισμό από χωροκατακτητικά είδη . Ο ευρωπαϊκός βίσονας ( Bison bonasus), το βαρύτερο ζώο της ξηράς στην ήπειρο, είναι ένα από τα πιο απειλούμενα είδη.

Ξεκινώντας από τον 20ο αιώνα, πολλές κυβερνήσεις και μη κυβερνητικές οργανώσεις ( ΜΚΟ ) έχουν εργαστεί για να αποκαταστήσουν μέρος της πλούσιας βιοποικιλότητας της Ευρώπης . Η θέσπιση ορίων αλιείας, η προστασία των απειλούμενων οικοτόπων και η ενθάρρυνση των βιώσιμων καταναλωτικών συνηθειών είναι ορισμένες προσπάθειες που υποστηρίζονται από τους Ευρωπαίους οικολόγους .