Η ιστορία του Καρναβαλιού αρχίζει από πολύ παλιά. Στην αρχαία Ελλάδα, το συναντάμε στις Διονυσιακές τελετές όπου οι άνθρωποι φορούσαν πήλινες μάσκες-προσωπεία ή δέρματα ζώων και χόρευαν σε μεγάλες πομπές για να τιμήσουν τον θεό του κρασιού και του γλεντιού. Στις εκδηλώσεις αυτές, οι αρχαίοι Έλληνες ξόρκιζαν το κακό 
και τον χειμώνα και προετοίμαζαν τον ερχομό της άνοιξης. Οι περισσότερες από τις Διονυσιακές γιορτές και έθιμα των αρχαίων Ελλήνων πέρασαν και στο Βυζάντιο. Σε αυτό βοήθησε η ανεξιθρησκία που κατοχύρωσε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 313 μ.Χ και η αγάπη που έτρεφε ο αυτοκράτορας Ιουλιανός για τους αρχαίους, τα έθιμα και τις γιορτές τους .
Με το πέρασμα των αιώνων και την επιρροή της κουλτούρας, των μύθων και της παράδοσης 
του κάθε τόπου, διαμορφώθηκαν οι αντίστοιχες εκδηλώσεις της Αποκριάς σε κάθε γωνιά της χώρας.Τα χρόνια πέρασαν και οι εποχές άλλαξαν όμως, το Καρναβάλι συνέχισε να δίνει χαρά και κέφι στους ανθρώπους. Μερικές από τις πιο γνωστές αποκριάτικες γιορτές στην Ελλάδα γίνονται στην Πάτρα, στην Ξάνθη, στο Ρέθυμνο, στο Μοσχάτο, στη Νάουσα, στην Θήβα και αλλού.
Το Πατρινό καρναβάλι αποτελεί τόσο την μεγαλύτερη όσο και την παλαιότερη αποκριάτικη εκδήλωση στην Ελλάδα. Οι προετοιμασίες αρχίζουν στις 17 Ιανουαρίου και ο εορτασμός ξεκινάει την Τσικνοπέμπτη, οπότε σουβλίζουμε κρέατα και μυρίζει η τσίκνα, και διαρκεί μέχρι την Καθαρά Δευτέρα.
Το Καρναβάλι είναι μια λέξη ταυτόσημη με στιγμές χαράς, γλεντιού, μασκαρέματος, ξέφρενους ήχους που σε ξεσηκώνουν, χορού και ξεφαντώματος.
Με χιλιάδες “χρωματιστά ποτάμια” να πλημμυρίζουν τους δρόμους και τις πλατείες και αμέτρητες μάσκες και 
στολές, μικροί και μεγάλοι μασκαράδες, καρναβαλιστές ή επισκέπτες ξεφαντώνουν και γιορτάζουν τον ερχομό της άνοιξης με αρχηγό τον βασιλιά Καρνάβαλο. Έναν βασιλιά που στο τέλος, συνήθως, παραδίδεται στις φλόγες, σημαίνοντας τη λήξη της πιο κεφάτης γιορτής του χρόνου.
