English

200 Χρόνια από τη μεγάλη Επανάσταση του 1821

200 Χρόνια από τη μεγάλη Επανάσταση του 1821

Εν όψει των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση σας παρουσιάζουμε σημαντικές προσωπικότητες που βοήθησαν στην απελευθέρωση του Έθνους ...

Κωνσταντίνος Κανάρης

Ο Κωνσταντίνος Κανάρης γεννήθηκε στα Ψαρά το 1793. Έπαιξε μεγάλο ρόλο στις ναυμαχίες της Ελληνικής Επανάστασης και ιδιαίτερα με τα πυρπολικά, όπου ένα μικρό καράβι με μπαρούτι πήγαινε σε ένα μεγαλύτερο και έβαζε φωτιά στα εχθρικά πλοία. Πέθανε στην Αθήνα στις 2 Σεπτεμβρίου του 1877 και μέχρι σήμερα θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της Επανάστασης.

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γνωστός κι ως “γέρος του Μοριά”  γεννήθηκε στο Ραμβούνι Μεσσηνίας στις 3 Απριλίου του 1770 αν και η οικογένεια του ζούσε στο Λιμποβίσι Αρκαδίας. Το πραγματικό επίθετο της οικογένειας όμως δεν ήταν Κολοκοτρώνης αλλά βαπτίστηκε ως Θεόδωρος Τζεργίνης, όπως αναφέρει κι ο ίδιος στα απομνημονεύματά του.

Το 1818 μυήθηκε στην Φιλική εταιρεία και τον Ιανουάριο του 1821  γύρισε στην Μάνη για να οργανώσει την επανάσταση στην Πελοπόννησο ξέροντας οτι το Μάρτιο θα ξεκινούσε η εξέγερση.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μετά την νίκη στο Βαλτέσι στις 13 Μαΐου 1821, την άλωση της Τριπολιτσάς στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 και την καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια στις 26 Ιουλίου 1822,όπου διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο, αναδείχθηκε αρχιστράτηγος στην Πελοπόννησο. Στην διάρκεια του εμφυλίου ήρθε σε σύγκρουση με τους αντιπάλους του και φυλακίστηκε στο Ναύπλιο. Όταν ο Ιμπραήμ με τον στρατό του έφτασε στην Πελοπόννησο το 1825, ο Κολοκοτρώνης αποφυλακίστηκε για να τον αντιμετωπίσει μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη χωρίς  πολυάριθμο στρατό. Ξεκίνησε και πάλι τον κλεφτοπόλεμο, που διήρκεσε ως το 1828.

Ως το τέλος της επανάσταση, ο Κολοκοτρώνης συνέχιζε να διαδραματίζει ενεργό ρόλο στα στρατιωτικά και πολιτικά πράγματα της εποχής. Υπήρξε ένθερμος οπαδός της πολιτικής Καποδίστρια και πρωτοστάτησε στην ενθρόνιση του Όθωνα. Το 1833 μετά από διαφωνίες με την αντιβασιλεία, φυλακίστηκε με άλλους αγωνιστές με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Το 1834 καταδικάστηκε σε θάνατο αλλά πήρε χάρη από τον βασιλιά Όθωνα και ονομάστηκε στρατηγός.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευε στον Γ.Τερτσέτη τα απομνημονεύματά του. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1843 στην Αθήνα έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο και κηδεύτηκε με κάθε επισημότητα.

 

Γεώργιος Καραϊσκάκης

Γεννήθηκε το 1782 σε μια σπηλιά κοντά στο Μαυρομάτι Καρδίτσας. Πατέρας του μάλλον ήταν ο Δημήτριος Ίσκος και μητέρα του η Ζωή Ντιμισκή, καλόγρια στο κοντινό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου. Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν 8 ετών και πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια.

Όταν ήταν ακόμα μικρός αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους και βρέθηκε στα Ιωάννινα. Όταν τα σουλτανικά στρατεύματα πολιόρκησαν τον Αλή πασά πολέμησε στο πλευρό του Αλή αλλά και εναντίον του για λίγο χρονικό διάστημα. Στο διάστημα αυτό άρχισαν να εμφανίζονται τα συμπτώματα της φυματίωσης, μιας ασθένειας που τον ταλαιπώρησε σε όλη του τη ζωή.

Το 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία και το 1820 προσπάθησε να υποκινήσει επανάσταση στην περιοχή της Βόνιτσας χωρίς όμως επιτυχία. Τον Ιανουάριο του 1823 επικεφαλής 1.000 ανδρών συγκρούστηκε με τον Ομέρ Βρυώνη στον Άγιο Βλάση Ευρυτανίας. Το 1824 κατηγορήθηκε από το Μαυροκορδάτο ότι ερχόταν σε μυστικές συνεννοήσεις με τους Τούρκους με αντάλλαγμα το αρματολίκι των Αγράφων και κηρύχθηκε ένοχος εσχάτης προδοσίας, στερούμενος τα αξιώματά του. Μετά από πολλές προσπάθειες και γράμματα που έστειλε στην κυβέρνηση στο Ναύπλιο αποκαταστάθηκε και ανέλαβε την διοίκηση του στρατοπέδου της Άμφισσας.

Πήρε μέρος στον δεύτερο εμφύλιο στο πλευρό των κυβερνητικών. Σε αυτό το σημείο η κυβέρνηση έκανε το ολέθριο λάθος να δεχτεί το σχέδιο επίθεσης του στρατηγού Τζώρτζ για κατά μέτωπο επίθεση κι όχι αυτό του Καραΐσκάκη που επέμενε σε αποκλεισμό των Τούρκων ώστε να αναγκαστούν σε παράδοση. Η επίθεση τελικά ορίστηκε στις 23 Απριλίου του 1827. Την προηγούμενη μέρα ο Καραϊσκάκης βρισκόταν στην σκηνή του άρρωστος όταν πληροφορήθηκε ότι διεξάγονταν κάποιες μάχες στην περιοχή του Φαλήρου. Φοβούμενος για την απρογραμμάτιστη εξέλιξη πήγε στο σημείο με σκοπό να την σταματήσει. Εκεί δέχτηκε μια σφαίρα και μεταφέρθηκε στο πλοίο του Τζώρτζ όπου και ξεψύχησε την άλλη μέρα το 1827.

Πριν πεθάνει υπαγόρευσε την διαθήκη του αφήνοντας τα όπλα του στους συναγωνιστές και την κληρονομιά του,τις δυο κόρες του στη φύλαξη του κράτους και γυρίζοντας στους παριστάμενους οπλαρχηγούς (σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη) είπε "εγω πεθαίνω αλλά να είστε μονοιασμένοι να βαστήξετε την πατρίδα". Τάφηκε με τιμές στην Σαλαμίνα όπου ακόμα και σήμερα στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου (που είναι και η μοναδική σε όλη την Ελλάδα) υπάρχει τοιχογραφία ανάμεσα στους Αγίους ο ηρωικός οπλαρχηγός.

 

Ρήγας Φεραίος

Γεννήθηκε στο Βελεστίνο, τις αρχαίες Φερές, το 1757, από εύπορη οικογένεια. Η οικογένεια του υπήρξε από τα θύματα της τουρκικής μανίας. Από αυτούς διασώθηκαν μόνο η μητέρα του με τον αδερφό του και μεταφέρθηκαν στη Βλαχία, όπου συντηρούνταν από τον Ρήγα. Κατέφυγε στο Λιτόχωρο του Ολύμπου, όπου κατατάχθηκε στο σώμα των αρματολών του θείου του, Σπύρου Ζήρα. Ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη, μετά από πρόσκληση του Πρέσβη της Ρωσίας για σπουδές. Όταν ο Υψηλάντης έφυγε για το Ιάσιο, προκειμένου να γίνει ηγεμόνας της Μολδαβίας, ο Ρήγας τον ακολούθησε. Διαφωνώντας με τον Υψηλάντη έγινε γραμματέας του ηγεμόνα της Βλαχίας Νικόλαου Μαυρογένη. Ταξίδεψε στο Βουκουρέστι το 1787. Το έργο του είναι μεγάλο. Έκανε ένα χάρτη της Ελλάδας, τον Θούριο έναν επαναστατικό ύμνο κ.α. Στις 19 Δεκεμβρίου συνελήφθη από τους Αυστριακούς που τον παρέδωσαν στους Οθωμανούς.

Λίγους μήνες αργότερα το εκτέλεσαν σε ηλικία μόλις 41 ετών.

 

Αθανάσιος Διάκος

O Αθανάσιος Διάκος γεννήθηκε το 1788 στην Άνω Μουσουνίτσα της Φωκίδας (σημερινός Αθανάσιος Διάκος). Ο πατέρας του, Νικόλαος Γραμματικός, γνωστός στην περιοχή μη μπορώντας να αντέξει τα βάρη της πολυμελούς οικογένειάς του, τον έστειλε δόκιμο μοναχό στο κοντινό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, σε ηλικία 12 ετών. Πέντε χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την καλογερική, όταν σκότωσε ένα Τούρκο αγά, επειδή, σύμφωνα με κάποια παράδοση, αυτός του έθιξε τον ανδρισμό του. Στις 27 Μαρτίου 1821, ο Αθανάσιος Διάκος πρωτοστατεί στην κήρυξη της Επανάστασης στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα. Στις 30 Μαρτίου, η Λιβαδειά πέφτει στα χέρια των επαναστατών και στη συνέχεια ο Διάκος οργανώνει την κατάληψη της Αταλάντης και της Θήβας,ενώ λίγο αργότερα κυριεύει το ισχυρό φρούριο της Μπουδουνίτσας. Το πρωί της 23ης Απριλίου οι Τούρκοι επιτίθενται ταυτόχρονα στην Αλαμάνα. Ο Διάκος τραυματίστηκε. Ο τραυματισμένος Αθανάσιος Διάκος μεταφέρεται σιδηροδέσμιος στη Λαμία. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν θάνατος διά ανασκολοπισμού και εκτελέστηκε την ίδια μέρα.

Η ιστορία του Καρναβαλιού

Η ιστορία του Καρναβαλιού

Η ιστορία του Καρναβαλιού αρχίζει από πολύ παλιά. Στην αρχαία Ελλάδα, το συναντάμε στις Διονυσιακές τελετές όπου οι άνθρωποι φορούσαν πήλινες μάσκες-προσωπεία ή δέρματα ζώων και χόρευαν σε μεγάλες πομπές για να τιμήσουν τον θεό του κρασιού και του γλεντιού. Στις εκδηλώσεις αυτές, οι αρχαίοι Έλληνες ξόρκιζαν το κακό δονυσιασμοςκαι τον χειμώνα και προετοίμαζαν τον ερχομό της άνοιξης. Οι περισσότερες από τις Διονυσιακές γιορτές και έθιμα των αρχαίων Ελλήνων πέρασαν και στο Βυζάντιο. Σε αυτό βοήθησε η ανεξιθρησκία που κατοχύρωσε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 313 μ.Χ και η αγάπη που έτρεφε ο αυτοκράτορας Ιουλιανός για τους αρχαίους, τα έθιμα και τις γιορτές τους .

Με το πέρασμα των αιώνων και την επιρροή της κουλτούρας, των μύθων και της παράδοσης genitsaroiτου κάθε τόπου, διαμορφώθηκαν οι αντίστοιχες εκδηλώσεις της Αποκριάς σε κάθε γωνιά της χώρας.Τα χρόνια πέρασαν και οι εποχές άλλαξαν όμως, το Καρναβάλι συνέχισε να δίνει χαρά και κέφι στους ανθρώπους. Μερικές από τις πιο γνωστές αποκριάτικες γιορτές στην Ελλάδα γίνονται στην Πάτρα, στην Ξάνθη, στο Ρέθυμνο, στο Μοσχάτο, στη Νάουσα, στην Θήβα και αλλού.

κατάλογος 1Το Πατρινό καρναβάλι αποτελεί τόσο την μεγαλύτερη όσο και την παλαιότερη αποκριάτικη εκδήλωση στην Ελλάδα. Οι προετοιμασίες αρχίζουν στις 17 Ιανουαρίου και ο εορτασμός ξεκινάει την Τσικνοπέμπτη, οπότε σουβλίζουμε κρέατα και μυρίζει η τσίκνα, και διαρκεί μέχρι την Καθαρά Δευτέρα.

Το Καρναβάλι είναι μια λέξη ταυτόσημη με στιγμές χαράς, γλεντιού, μασκαρέματος, ξέφρενους ήχους που σε ξεσηκώνουν, χορού και ξεφαντώματος.

Με χιλιάδες “χρωματιστά ποτάμια” να πλημμυρίζουν τους δρόμους και τις πλατείες και αμέτρητες μάσκες και κατάλογοςστολές, μικροί και μεγάλοι μασκαράδες, καρναβαλιστές ή επισκέπτες ξεφαντώνουν και γιορτάζουν τον ερχομό της άνοιξης με αρχηγό τον βασιλιά Καρνάβαλο. Έναν βασιλιά που στο τέλος, συνήθως, παραδίδεται στις φλόγες, σημαίνοντας τη λήξη της πιο κεφάτης γιορτής του χρόνου.

Χαρταετός, ταξιδεύοντας στον χρόνο ανά τον κόσμο

Χαρταετός, ταξιδεύοντας στον χρόνο ανά τον κόσμο

Η συνήθεια του πετάγματος του χαρταετού προέρχεται πιθανότατα από την Κίνα, όπου λέγεται ότι το έθιμο ξεπερνά τα 2400 χρόνια ζωής. Ο σκοπός του εθίμου στην Αρχαία Κίνα ήταν η επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Μάλιστα, οι άνθρωποι πίστευαν τότε ότι όσο πιο ψηλά πετάξει ο χαρταετός τόσο πιο πιθανό ήταν ο Θεός να δει τις ευχές τους που κρεμόντουσαν πάνω του και να της πραγματοποιήσει!

Από την Κίνα, φτιαγμένος από μετάξι και μπαμπού, με τη μορφή του δράκου που ήταν ιερό, θεϊκό σύμβολο, αντικείμενο θαυμασμού και λατρείας για τον λαό, ο χαρταετός πέταξε μακριά και ταξίδεψε τον κόσμο. Σύμφωνα με έναν μύθο της Ανατολής, μια νύχτα ένας Ιάπωνας στρατηγός πέταξε πάνω από το στρατόπεδο των εχθρών του έναν χαρταετό γεμάτο κουδούνια, με αποτέλεσμα οι εχθροί να νομίσουν ότι τους επιτέθηκαν τα κακά πνεύματα και να το βάλουν στα πόδια. Γύρω στο 1400 μ.Χ. οι Ευρωπαίοι εξερευνητές που ταξιδεύουν στις χώρες της Ασίας φέρνουν τους χαρταετούς στην Γηραιά Ήπειρο.

Στη μακραίωνη ιστορία τους, χρησιμοποιήθηκαν ποικιλοτρόπως: για τη μέτρηση της Θερμοκρασίας και της ταχύτητας των ανέμων, για μελέτες της ατμόσφαιρας και του ηλεκτρισμού, αλλά ακόμα και για αεροφωτογραφήσεις. Έσωσε ναυαγούς, έστειλε στρατιωτικά σήματα, κίνησε κάρα, ακόμα και αυτοκίνητα. Τα χρόνια 1799-1809, ο σερ George Cayley άρχισε να πειραματίζεται με τους χαρταετούς, προκειμένου να κατασκευάσει μια μηχανή που να έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει ανθρώπους στον αέρα. Και τα κατάφερε!!! Κατά τους δύο Παγκόσμιους πολέμους, χαρταετοί χρησιμοποιούνταν ως συσκευές παρατήρησης.

Παραμένει, ως σήμερα, δημοφιλής στην Κίνα, στην Ιαπωνία, στην Ινδία, στην Ταϊλάνδη και στο Αφγανιστάν αλλά και σε πολλές περιοχές της Ευρώπης και της Αμερικής.

 

Κάθε χώρα έχει τα δικά της έθιμα γύρω από το πέταγμα του χαρταετού. Στην Κίνα θεωρείται ιεροτελεστία από την κατασκευή του έως και το πέταγμά του και, μάλιστα, κάθε χρόνο διοργανώνονται διαγωνισμοί για τον καλύτερο χαρταετό. Οι Κινέζοι πιστεύουν, ακόμα και σήμερα, ότι πετώντας τον χαρταετό διώχνουν την κακή τύχη και ότι όσο ψηλότερα φτάσει ο αετός τους, τόσο καλύτερη τύχη θα έχουν.

Στην Αγγλία, ονομάζεται kite, το οποίο είναι το όνομα ενός υπέροχου πουλιού. Στην Ιαπωνία, τάκο που σημαίνει χταπόδι και έχει να κάνει με τους πολλούς σπάγκους που κρέμονται από αυτόν. Στο Μεξικό, τον ονομάζουν papalote που σημαίνει πεταλούδα. Στη Γερμανία, drachen που σημαίνει δράκος.

Στην Ελλάδα, το πέταγμα του χαρταετού είναι μέρος των εθίμων της Καθαράς Δευτέρας και, συγκεκριμένα, του υπαίθριου εορτασμού της - τα λεγόμενα κούλουμα. Ο σκελετός των χαρταετών κατασκευάζεται από καλάμι, ελαφρύ ξύλο ή από πλαστικό, ενώ όλο το μέρος που φέρνει αντίσταση στον αέρα από πλαστικό φύλλο ή χαρτί. Ο συμβολισμός του πετάγματος του χαρταετού στην ελληνική χριστιανική παράδοση είναι αρκετά συναφής με τον συμβολισμό στον κινέζικο πολιτισμό, καθώς συμβολίζει το πέταγμα της ανθρώπινης ψυχής προς το Θείο. Στην χώρα μας, πέρα από την κλασική ονομασία χαρταετός, στη Θράκη τον λένε και πετάκι ενώ στη Σμύρνη πετούσαν τα τσερκένια, στην Κωνσταντινούπολη τους «ουτσουρμάδες», στον Πόντο τα «πουλία». Ανάλογα με την περιοχή, λοιπόν, οι χαρταετοί έχουν κι άλλη ονομασία.

Κ.Τ.

Β.Π.

Το σχολείο μας

Το σχολείο μας

΄ΤσίλεςΗ αρχιτεκτονική του κτιρίου

Το κτίριο του σχολείου μας κατασκευάστηκε για να στεγάσει το πρώτο και μοναδικό Γυμνάσιο που λειτούργησε επί Τουρκοκρατίας. Τον Σεπτέμβριο του 1892, μπήκε ο θεμέλιος λίθος για την κατασκευή του σε σχέδια τoυ Ερνέστο Τσίλερ και χρειάστηκε μόλις ένας χρόνος για να ολοκληρωθούν οι εργασίες αποπεράτωσης του κτιρίου. Λειτούργησε με τη φροντίδα της ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας.

Το κτίσμα αποτελεί ενδιαφέρον δείγμα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, λιτό με απόλυτη συμμετρία στις όψεις. Αποτελείται από δύοσχολείο ορόφους και ημιυπόγειο, ενώ σε κάθε στάθμη υπάρχουν έξι αίθουσες τοποθετημένες στις δυο πλευρές ενός ευρύχωρου χώρου, στην πίσω πλευρά του οποίου αναπτύσσεται το κλιμακοστάσιο. Το συνολικό εμβαδόν του κτίσματος ανά όροφο ανέρχεται στα 327 τ.μ.Το συνολικό ύψος του κτιρίου διαμορφώνεται περίπου στα 15.55 μέτρα αποτελώντας το ψηλότερο κτίριο της εποχής. Η ιδιαιτερότητα του κτιρίου είναι ότι το πάχος των τοίχων του ισογείου και του ορόφου είναι το ίδιο ενώ  οι εξωτερικοί τοίχοι είναι παχύτεροι από τους εσωτερικούς.

Μετά τον σεισμό το 1978, πραγματοποιήθηκαν μετατροπές και ενισχύσεις στο κτίριο.

 

Η χρήση του κατά τον 20ο αιώνα

Στον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο, όπως και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έγινε νοσοκομείο για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες που προέκυψαν για περίθαλψη ασθενών και τραυματιών αλλά και, μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 1917, χρησιμοποιήθηκε ως Οικοκυρική.pngκατάλυμα για άστεγους. Τον Σεπτέμβριο του 1922, το «Ελληνικόν Γυμνάσιον» στέγασε τους Έλληνες από τη Μικρά Ασία που ήρθαν πρόσφυγες στη Θεσσαλονίκη.

Από το 1939 και για περίπου 40 χρόνια έως το 1972, το κτίριο φιλοξένησε την  «Οικοκυρική Σχολή».

 

Το Σχολείο Σήμερα

Η Παλιά Οικοκυρική Σχολή σήμερα ανήκει στον Δήμο Θεσσαλονίκης και στεγάζει το Κέντρο δια βίου μάθησης και τα σαββατοκύριακα το σερβικό σχολείο. Από το 2019 εκεί στεγάζεται επίσης το 1ο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, υπαγόμενο στην Παιδαγωγική Σχολή του Α.Π.Θ. Το σχολείο μεταφέρθηκε πρόσφατα από την οδό Αρχαιολογικού Μουσείου, καθώς το παλιό κτίριο κρίθηκε ακατάλληλο λόγω προβλημάτων στατικότητας. Οι μαθητές – σύμφωνα με τις δηλώσεις τους – νιώθουν υπερηφάνεια και θαυμασμό που κάνουν μάθημα σε ένα τόσο «ιστορικό κτίριο». Οι  μαθητές των Δ2 και Ε2 τάξεων, κατά το σχολικό έτος 2019-2020, συμμετέχοντας στη δράση Open House 2019, παρουσίασαν διάφορα στοιχεία για το κτίριο του σχολείου σε γονείς, δασκάλους αλλά και απλούς περαστικούς.

Γ.Τ.

Γ.Κ.

Α.Χ

Ε.Τ.

 Πηγές: