Εύα Ιεροπούλου: Συνέντευξη

Με αφορμή την εκδήλωση της Σχολικής Βιβλιοθήκης, η αγαπημένη συγγραφέας Εύα Ιεροπούλου απάντησε στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων της εφημερίδας μας, Βασιλικής Αυγενάκη και Θωμά Αυγενάκη.

Πότε αρχίσατε να γράφετε βιβλία; Πώς, πότε και γιατί αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας;

Δεν είναι ακριβώς μια απόφαση το να γίνεις συγγραφέας δεν είναι το επάγγελμά μου, με την έννοια ότι δεν ζω απ’ αυτό. Απλά ξεκίνησα να γράφω παραμύθια το 2006 σε μια κάπως δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Τότε το να μπαίνω σε άλλους, παραμυθένιους και ονειρεμένους κόσμους με γέμιζε χαρά.

Διαβάζατε λογοτεχνία στο σχολείο;

Ναι, βέβαια, διάβαζα. Είχα βιβλία που τα λάτρευα και μερικά απ’ αυτά τα διάβαζα ξανά και ξανά. Αλλά επιπλέον έπαιζα, έβλεπα τηλεόραση, έβγαινα με τους φίλους μου, όπως όλα τα παιδιά.

Πως σας έρχονται οι ιδέες για ένα βιβλίο;

Μια καλή ιδέα μπορεί να έρθει οποιαδήποτε στιγμή ακούσεις, δεις ή σκεφτείς κάτι. Όμως το να γίνει μια ωραία   ιδέα δεν αρκεί για να γίνει ένα ωραίο παραμύθι. Πρέπει να ξέρεις να την επεξεργαστείς, να τη δουλέψεις και να καταφέρεις να κάνεις την τελική ιστορία ολοκληρωμένη και ενδιαφέρουσα.

Γιατί επιλέξατε να γράφετε για παιδιά;

Πρώτα πρώτα γιατί μ’ αρέσουν πάρα πολύ τα παραμύθια. Επίσης αγαπώ πολύ τα παιδιά και θεωρώ ότι είναι οι πιο ειλικρινείς αναγνώστες. Αν κάτι δεν τους αρέσει, το λένε αμέσως.

Σας ενδιαφέρει η κριτική για τα βιβλία σας; Σε τι σας βοηθάει;

Όλους τους ενδιαφέρει ν΄ακούν τη γνώμη των αναγνωστών. Φυσικά χαίρομαι όταν ακούω καλά λόγια από παιδιά ή γονείς και στεναχωριέμαι, αν κάτι που έγραψα δεν αρέσει. Να σας πω ένα αστείο παράδειγμα: Πριν από πολλά χρόνια, όταν ακόμα δεν έγραφα παραμύθια αλλά μόνο τραγούδια, είχα κάνει ένα τραγούδι για ένα σαλιγκάρι που βγήκε βόλτα στο βουνό. Το τραγούδι είχε κακό τέλος, το σαλιγκάρι χάθηκε στο βουνό... Δείτε λοιπόν τι έγινε: πάω χαρούμενη με το καινούριο τραγούδι στο μάθημα, το τραγουδάω στα παιδιά, φτάνω στο τέλος. «Τι; Έτσι τελείωσε; Χάνεται στο δάσος;;;» ρωτάνε τα παιδιά. «Ναι...» απαντάω εγώ.  Και σηκώνεται μια μικρούλα μου λέει αυστηρά: «Κυρία, αυτό το τέλος δεν μου αρέσει καθόλου! ΤΩΡΑ θα πας στο σπίτι σου και θα διορθώσεις!!!» Φυσικά, έκανα ό,τι μου είπε και τώρα «το σαλιγκάρι» έχει καλό τέλος!

Είναι δύσκολη η συγγραφή ενός βιβλίου;

Ναι, αρκετά, ώσπου να πάρει ένα κείμενο την τελική μορφή του, θέλει αρκετή δουλειά.

Πόσα βιβλία έχετε γράψει; Πώς επιλέξατε τον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο;

Έχουν κυκλοφορήσει 8 βιβλία μου ως τώρα, από διαφορετικούς εκδοτικούς: τρία από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, δύο από τον Επόμενο Σταθμό, δύο από τις εκδόσεις Άγκυρα και το τελευταίο, «ο πόλεμος των κάστρων» από τις εκδόσεις Τσιαμπίρης-Πυραμίδα. Επίσης έχουν εκδοθεί και 2 ιστορίες μου μεταφρασμένες στα γερμανικά.

Κάνετε κάποια άλλη δουλειά παράλληλα με αυτή;

Διδάσκω μουσική στο σχολείο και σε ωδεία μουσική προπαιδεία και βιολοντσέλο.

Χρησιμοποιείτε ψευδώνυμο;

Όχι, ούτε  μου πέρασε ποτέ από το μυαλό!